Monument voor een dier

We gingen een monument voor een dier maken. Ik heb het zeepaardje gekozen. Ik vind het zelf een mooi dier. Veel mensen vinden dat, daarom word hij helaas gebruikt als souvenir. Zowel levend in een aquarium als een gedroogt zeepaardje. Ook voor bepaalde medicijnen word het zeepaardje gedood.
Je moest ook een plek voor je zeepaardje bedenken. Natuurlijk wilde ik hem op een strand waar het zeepaardje word gevangen, zoals een strand in bijv. China.Het zeepaardje heb ik uit staal gemaakt. Eerst heb ik een uitslag uitgeknipt uit staal, en die in de vorm van een zeepaardje gebogen. Het soort van 'harnas' wat een zeepaardje op zijn buik en rug heeft, heb ik weergegeven met een soort van stalen ringen om het lijfje heen. Ze moeten ook de soort van 'spijlen' van de gevangenis voorstellen. Daarom heb ik ze ook roestig gemaakt, zodat je ziet dat het niet goed is. De rest van het zeepaardje wilde ik dus mooi houden, om de schoonheid van zo'n zeepaardje, dus heb ik die gezandstraald en gelakt.
Het monument moet groot en opvallend op een strand staan, zodat mensen het echt zien, en hopelijk over na gaan denken dat ook dieren waarde hebben.

Poppetjes

Van linksboven naar rechts: Iets maken met een mensfiguur, eigen keuze, mens zittend in fauteuil.
Van linksonder naar rechts: Arm uit hout platen, draadfiguur uit ijzerdraad.

De vlinder

Een dier uit de natuurlijk, die in Nederland te vinden is, daarmee gingen we aan de slag. Je uiteindelijke werk moest iets hebben met het formaat van één vierkante meter.
Ik had de vlinder gekozen. Het zijn super mooie beestjes. Veel mensen vinden insecten eng, maar vlinder vinden ze vaak niet eng. Terwijl vlinders ook insecten zijn. Er zijn zelfs vlinders die hun voedsel uit dode beesten zuigen, of op bloed leven. Zo lief zijn dus niet eens alle vlinders.

Toen ik een keer in een vlindertuin was, dacht ik dat een vlinder vast zat op een rooster. Ik ging met mijn hand naar de vlinder toe, om hem los te maken.
Maar toen ik de vlinder bijna aanraakte, ging er een rilling door mij heen, en trok ik snel mijn hand terug. Ik vond de vlinder eng. Heel gek, want al die andere vlinders had ik met plezier bekeken, maar ineens vond ik het een beetje eng. En ook heb ik nog een persoonlijke waarde aan de vlinder. In mijn familie staat de vlinder als een opbloeiend maar broos organisme. En kan dus ook zomaar weg vallen.
Al met al had ik de vlinder gekozen.

Als eerste mijn excuses voor de slechte foto.
Ik wilde mooie opvallende vlinder vleugels maken, die als eerste opvielen. Zoals vaak het geval is bij de echte vlinder. Ik heb stalen platen genomen, en die met vuur warm gemaakt, zodat er mooie patronen van kleuren ontstaan. Daarna heb ik ze met glanzende lak afgewerkt.
Als je tussen de vleugels door kijkt, zie je een bolletje met daarin een vlinderlijfje hangen.

Ik wilde een lijfje maken die af zou schrikken. Zoals bij het echte lijfje van een vlinder ook meestal doet, omdat dat dan meer op een 'eng' insect lijkt. Ik heb hem groter gemaakt, om het effect dat hij mensen de kriebels doet geven, te versterken. Ook heb ik hem in een bol gedaan, om hem meer op te laten vallen.
Het lijfje heb ik uit een soort van electriciteitsdraden gemaakt, met daar omheen aluminium folie en tape. Daar omheen heb ik stof met pretex omheen gewikkeld. Ik heb op het lijfje zelf badstof gebruikt, zodat het wat ruwer/hariger leek.
De vierkante meter heb ik gebruikt voor een frame om alles aan op te hangen. Het bleek toch allemaal niet zo makkelijk te zijn met het ophangen. Zeker toen de schroeven in het plafond het begaven. De platen van de vleugels had ik al zo licht mogelijk gelaten, maar toch had het bij elkaar allemaal wel wat gewicht. Maar met veel visdraden hing het uiteindelijk.

Figuur en stoel in één

We gingen een mensfiguur kleien, maar die moest verbonden zijn met een stoel, ze moesten één 'ding' worden. Ik heb dat vooral naar voren willen laten komen door dezelfde lange vormen te gebruiken. Het is een lange hoge stoel, met een lang hoog poppetje met lange armen, benen en hoofd.
De zijkant van de benen heb ik met de stoel echt verbonden, die zitten aan elkaar vast. Om het 'samen één' nog sterker naar voren te laten komen. ook het hoofd zit aan de stoel vast verbonden.

Modellen kleien

We gingen elkaar na kleien. Daarbij ging het er vooral om, dat je goed naar de verhoudingen keek. En dat was niet makkelijk!Je moest hem niet netjes afwerken.
Ik vind mijn poppetje nog best goed gelukt.
Al had de romp denk ik iets langer gemoeten. Misschien dat daarom de armen en benen iets te lang lijken. Of die hadden natuurlijk iets korter gekunt, en had de romp deze grootte kunnen blijven.
De lichtelijk voorover gebogen houding vind ik wel goed gelukt. Want je hebt vaak de neiging om het poppetje te ver voorovergebogen te maken, maar dat is hier wel oké.





We gingen ook een liggend model kleien. Ik denk dat de benen te kort zijn,(al zei mijn model dat ze in verhouding zelf korte benen heeft). En de rechter arm lijkt iets te lang. De hoogte van de knie is denk ik wel goed. Want die heb ik uitgemeten met de hoogte van de buik vanaf de grond.

Verrassende Kast(je)